“Wauw, wat een keileuke job hebben jullie”. “Fantastisch om van jullie hobby een beroep te kunnen maken”. “Jullie kennen toch alleen maar happy happy joy joy?”
Het zijn maar een paar voorbeelden van zinnetjes die we vaak te horen krijgen. En we ontkennen het uiteraard niet, we hébben een supertoffe job en we prijzen onszelf héél gelukkig dat we zo’n goeddraaiende zaak hebben. Maar laten we ook eerlijk zijn: we werken verdomd hard en er horen helaas ook minder leuke dingen bij.
Het voelt misschien niet altijd aan als werken (en dat gegeven an sich is inderdaad al iets wat we koesteren), maar het blijft natuurlijk wel werken. We zijn gelukkig mensen van vlees en bloed en ook wij strugglen dus met heel wat issues. Zeker in onze huidige maatschappij die aan een rotvaart en sneltempo verder buldert. Het internet bulkt van (over)aanbieders in onze creatieve (geboortekaartjes)sector. De concurrentie is hard en een website is op één klik geopend maar ook weer gesloten. Dat zorgt ervoor dat er best wat stress bij komt kijken en we continu onszelf moeten blijven vernieuwen. En dus hebben ook wij dagen waarop we onszelf even kwijt zijn en waarbij we even wat gas terug moeten nemen.
We zetten onze drie grootste struggles even op een rijtje. Ongetwijfeld zijn het zaken waar elke (creatieve) ondernemer zich in herkent. We willen dan ook graag een eerlijke kijk geven op het ondernemerschap en wat er allemaal bij komt kijken.
Ondernemen = topsport
Ik las dit ooit ergens in een artikel. Ondernemen is topsport. Als het topsport in de letterlijke zin was, zouden we prachtig afgetrainde godinnen zijn, maar (helaas) is het in de realiteit vooral in de figuurlijke zin op te vatten. Sterker zelfs: we komen gewoon niet aan sporten toe. Sinds de komst van onze zoontjes Gus en Dré is sporten zelfs nog lager op de prioriteitenladder verdwenen (lees: voorgoed uit het zicht). Je zou dit ook kunnen wijten aan een slecht time management en een verstoorde balans werk-privé, maar let’s face it: een eigen zaak betekent dat je er eigenlijk zo goed als continu mee bezig bent.
God wat hebben we lange, drukke dagen gedraaid. En dat doen we nog steeds trouwens. Vergeet niet dat we (net zoals veel creatievelingen) in de beginjaren van ons bestaan twee jobs combineerden: Annelies een job in de media en audiovisuele sector en Nele in het onderwijs. ‘s Avonds thuiskomen en aan werkdag 2 beginnen. Het is iets wat we ons nu ab-so-luut niet meer zien doen. Betekent misschien dat we wel wat oud beginnen te worden?
Zeker als je, zoals mij Annelies, een hoofd hebt waar geen UIT-knop aan staat. Het blijft gewoon con-ti-nu doordraaien. Zelfs in sluimerstand blijven op de achtergrond meerdere tabbladen open waar telkens “iets” aan het downloaden is. Om dan op het meest onverwachte moment een pop-up tevoorschijn te toveren met een nieuw idee / visie / oplossing / … .
Mijn hoofd en brein is dus in tegenstelling tot mijn fysiek een welafgetrainde atleet, want die doet inderdaad aan topsport. Rust is iets wat ik bewust moet opzoeken door me in de natuur te begeven tijdens een wandeling, heerlijke knuffel- en speelmomentjes met Gus of door af te spreken met vrienden of een datenight met mijn Frederik. Tekenen of schilderen zonder opdracht (en dus puur voor mezelf) is ook iets waar ik absoluut van tot rust kan komen.
Als je dan zo’n nimmerrustend brein hebt zoals mezelf, is de volgende struggle eigenlijk bijna een naadloze evidentie:
Pinterest zorgt voor onzekerheid
Daar waar Pinterest voor velen een bron van inspiratie, droompartijen en verzamelboeken vormt, kan het soms ook héél intimiderend en overweldigend zijn. Pinterest staat daar zeker niet alleen in; Instagram, Facebook en alle andere social media versterken elkaar in dit gevoel.
Het kan intimiderend zijn als creatieve ondernemer als je het werk van andere creativo’s ziet. De prachtigste foto’s, creaties, schildertechnieken, composities, handletterings enz passeren de revue. Dan moet je al wel héél sterk in je schoenen staan om er geen énkele keer wat onzeker van te worden.
“Ben ik wel goed bezig?”
“Is mijn werk wel goed genoeg?”
“Zo’n goede techniek ga ik nooit hebben, ook al teken ik nog eens tienduizend uur.”
“Heeft het wel zin om nog op te boksen tegen al dat moois op het wereldwijde web.”
“Waar is onze plek in dit alles.”
Laten we een kat een kat noemen, ook wij Pinteresten graag en veel. We zouden geen vormgevers zijn als we niet blij zouden worden van prachtige designs en composities, kleuren, … .
Maar op sommige dagen kan het dus ook wel eens te veel worden. Te veel info, brain shutdown. Dan is het géén goede dag om overladen te worden met de mooiste beelden die jouw werk compleet overschaduwen.
En dat is eigenlijk ook oké.
Het belangrijkste is om te weten dat het maar zo’n dag is waarop alles zwarter ziet dan het doorgaans is. En dan voel ik ook dat het tijd is om letterlijk te unpluggen. Stekker eruit, schermen weg.
Cocoonen met framily en gezellig de natuur of tuin in. Batterijtjes weer opladen. Ik moet dus soms letterlijk ruimte maken en alle beelden die gepasseerd zijn wissen in mijn hoofd om zelf terug creatief te zijn en mijn werk naar goede waarde te waarderen. En gelukkig staat manlief Frederik altijd met de juiste peptalk en perspectiefkader klaar om me weer helemaal op te monteren. Jongens, onze mannen verdienen écht een standbeeld. Vaak dan toch 🙂
Doet ge dat zo eens efkes?
Zo’n simpel zinnetje. Zo herkenbaar voor velen.
Een creatieve ondernemer staat voor veel mensen gelijk aan “iemand die graag zijn job doet, want die hebben van hun hobby hun beroep kunnen maken“. Klopt inderdaad in zekere zin. We hebben het geluk (en hard gewerkt) om van onze hobby ons beroep te maken. We doen het énorm graag en het is een fijne job. We hebben er ook wel voor gestudeerd, dat even geheel ter zijde. Maar als we de nadruk op een ander woord leggen, krijgt de zin ook weer een andere betekenis.
“iemand die graag zijn job doet, want die hebben van hun hobby hun beroep kunnen maken“.
We doen het uiteraard nog steeds graag, maar het is niet meer onze hobby. Het is ons beroep, onze job. Waar we een inkomen mee moeten creëren zodat we niet alleen onze vaste bedrijfskosten kunnen betalen, maar dat we ook in onze privélevens brood op de plank kunnen zetten. Net zoals iemand anders ervoor kiest om dagelijks voor de klas te staan, zwemmeester te zijn of bakker te worden kozen wij voor een creatief beroep.
En dat lijkt vaak nogal vooroordelen te hebben. Hardnekkig van aard.
“Gij doet dat toch graag? Moet ik dat nu betalen?”
“Alé, voor u is dat toch kei snel getekend. Daar kruipt toch niet veel tijd in?”
“Kunt ge dat zo eens proberen? En anders zo eens? En maakt dan ook nog eens zo’n voorbeeldje”.
Het lijkt wel alsof het misverstand bestaat dat we met onze magische vingers over een blad of scherm wrijven en het “erop” staat. Dat dan die 5 varianten op dat ontwerp ook in één muisklik aangemaakt zijn. Dat we dat wel snel even tussen de soep en de patatten doen en de rest van de dag liggen te chillen met onze billen. Was het maar zo 🙂
Laten we dan snel even een hardnekkig vooroordeel de wereld uithelpen, ook een handig inzicht voor personen die een creatieve job ambiëren om de hele dag creatief bezig te kunnen zijn:
Een creatief beroep = een kleine 20% tekenen en creatief zijn. De rest van onze tijd gaat naar praktische zaken zoals mails beantwoorden, administratie, opvolgen van bestellingen, logistiek, leveranciers (be)zoeken, social media onderhouden, blogs schrijven (hoewel dat ook weer onder creativiteit valt natuurlijk 😉 … .
Het tegendeel is zelfs waar: we moeten écht onze agenda’s blokkeren en vrijmaken om nieuwe ontwerpen te maken of producten te bedenken. Soms raken we zo verstrikt in de dagelijkse to do’s dat van creativiteit nauwelijks sprake is. Een beetje zoals struisvogels met hun kop in het zand. En dus moeten we daar effectief onze mailbox voor uitzetten, want dat blijft een constante instroom aan info, opdrachten en vragen.
Het belangrijkste punt dat we echter met deze derde struggle als creatieve ondernemer wilden maken is het volgende: vraag alsjeblief niet om een ontwerp gratis te voorzien. Het is niet netjes, zelfs een tikkeltje beledigend en het is nog té alomtegenwoordig.
Ja, over dit topic kunnen we eigenlijk nog een hele nieuwe blogpost schrijven. Maar we willen ook zeker niet te negatief klinken. Het is gewoon een frustratie die bij vele creatievelingen leeft. Het is alomtegenwoordig en een groot misverstand dat we “efkes iets ontwerpen” zonder dat we daarvoor iets in ruil krijgen. We steken in elk ontwerp steeds onze tijd, zoeken telkens naar de juiste kleurensamenstelling, compositie en layout, … .
Heel soms zijn er klanten die het niet begrijpen dat we niet eerst een ontwerp aanmaken, vooraleer ze beslissen of ze met ons willen samenwerken. Het is voor beide partijen uiteraard te begrijpen, want je moet meteen blindelings vertrouwen hebben in de tegenpartij. Het kàn uiteraard voorkomen dat het toch niet klikt en dat we samen niet tot het resultaat komen dat de klant voor ogen heeft, ook al stellen we ons heel flexibel op en doen we ons uiterste best om dit te vermijden. Dan krijgen we soms boze “geldwolf”verwijten als we voor de beëindiging van de samenwerking een kleine annulatiekost in rekening durven brengen. Iets wat onze tijd die erin gekropen is absoluut niet dekt. Bovendien vreet het zoveel energie en brengt het een negatieve spiraal met zich mee. En dat vinden wij zélf écht even vervelend als de klant. Er zijn al zoveel “onbetaalde” uren werk als zelfstandige. Als je dan ook opdrachten niet betaald krijgt, wordt het wel heel zuur.
Meestal halen we in deze situaties het vraagstuk van de bakker boven, ook al vormt dit soms dan weer een nieuw punt van discussie. Wij hopen vooral dat het een kort bezinningsmomentje en begrip met zich kan meebrengen.
Zou je bij de bakker een volledig brood vragen, om er slechts één sneetje van te proeven en het vervolgens voor zijn neus volledig weg te smijten zonder dit brood te betalen?
Amen to that.
LEAVE A COMMENT